^DeAndereKrant

Wij hebben veel kritische reacties gehad op ons artikel ‘Gruwelverhalen over Hamas blijken Israëlische propaganda’, uit onze krant van 16 december, dat op 17 december 2023 online is gezet.

Veel reacties op Twitter waren gericht op de onderkop bij dit artikel: “Geen bewijs voor onthoofdingen en verkrachtingen”. De onderkop gaf een feitelijk onjuiste weergave van de inhoud van het artikel. In het artikel werd niet beweerd dat er geen bewijzen zijn voor verkrachtingen. Tesamen met de kop wekt die formulering wellicht de indruk dat wij de acties van Hamas op 7 oktober willen goedpraten. Dat betreuren wij, want dat is natuurlijk niet zo. Deze acties hadden vele onschuldige burgerdoden tot gevolg. Wij veroordelen ieder geweld tegen onschuldige burgers, door wie dan ook gepleegd.

Waar het artikel naar verwijst zijn de vele beweringen in de media en in de politiek, tot aan de Amerikaanse president toe, over incidenten – onthoofde baby’s en een door Hamas opgegeten gezin – die verzonnen bleken of waarvoor bij nader inzien geen onafhankelijk bewijs voorhanden is. (Als ergens ‘geen bewijs voor …” is, betekent het overigens niet dat iets niet is gebeurd, dat is een subtiel, maar wezenlijk verschil.) Deze beweringen blijken afkomstig te zijn van een groepje ultraorthodoxe zionisten die deze propaganda welbewust lijken te verspreiden. Dit is aan het licht gebracht door journalist Max Blumenthal van de Grayzone. We hebben ons in dit artikel mede gebaseerd op zijn artikel en op eigen research bij goed bekend staande bronnen als Haaretz. Ons leek dit van wezenlijk belang om in de krant te belichten. Zoals auteur Eric van de Beek schrijft, is er rond Israël-Gaza naast een echte oorlog ook een propagandaoorlog aan de gang, en het is belangrijk om ons daar bewust van te zijn.

Wij staan dan ook achter de inhoud van het artikel, maar hebben om misverstanden te voorkomen, en geen verkeerde suggesties te wekken, de onderkop bij het artikel verwijderd. Wij hebben nog geen aanleiding gevonden om iets in het artikel te rectificeren. Wij zullen dat doen als er aanleiding voor is, dat wil zeggen, als er feitelijke onjuistheden worden aangetoond.

Het is duidelijk dat de kwestie ‘Israël’ zeer veel emoties oproept bij veel mensen. Dat kan echter nooit een reden zijn om het beleid van de Israëlische overheid niet kritisch te volgen. Dat is ook in het belang van de Israëlische bevolking zelf. De propagandaoorlog waar wij naar verwijzen heeft mede voeding gegeven aan de huidige reactie van de Israëlische regering in Gaza, een reactie waar het grootste deel van de wereld van gruwt en nooit zal accepteren. Wie Israël een warm hart toedraagt, zou zich hier rekenschap van moeten geven.

Ze vinden gretig aftrek op sociale media-accounts van Nederlandse opinieleiders als Bart Nijman, Afshin Elian, Joost Niemöller, Simon Rozendaal en Leon de Winter, maar ook in de Verenigde Staten en andere westerse landen: gruwelverhalen over 7 oktober, de dag dat de strijders van de Palestijnse bevrijdingsbeweging annex terreurorganisatie Hamas huishielden in Israël. Het lijdt geen twijfel dat de strijders van Hamas onschuldige Israëlische burgers hebben vermoord en ontvoerd. Maar het is ook overduidelijk dat de Israëli’s naast een echte oorlog in Gaza, een propagandaoorlog voeren om de steun te behouden van de wereldgemeenschap voor de nietsontziende wijze waarop het Israëlische leger optreedt. Zij doen dit door de misdaden van de vijand flink aan te dikken. Zo promoten de Israëlische autoriteiten een onzinverhaal over onthoofde baby’s en verspreidden ze een foto van een dode vrouw die zogenaamd verkracht was door Hamas, waar het in werkelijkheid ging om het lichaam van een verminkte Koerdische strijdster. Veel van de broodjeaapverhalen blijken afkomstig te zijn van ZAKA, een ultraorthodox ‘noodhulpteam’ dat zich profileert als ‘identificatieorganisatie van rampslachtoffers’.

ZAKA stuurde bijvoorbeeld het verhaal de wereld in over een Israëlisch gezin in een kibboets dat toegetakeld was door Hamas. In het bijzijn van hun kinderen van 6 en 8 jaar waren er bij de vader een oog uitgestoken en bij de moeder de borsten afgesneden. Vervolgens was een voet geamputeerd van de dochter en de vingers afgesneden bij de jongen, waarna het hele gezin was geëxecuteerd en opgegeten. “Dit is waar de Israëlische samenleving mee te maken heeft”, stelde Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Anthony Blinken, op 31 oktober in de Senaat, onder verwijzing naar dit gruwelverhaal. Blinken voerde het op als reden om een staakt-het-vuren in Gaza af te wijzen, zonder te vertellen hoe hij erbij kwam dat dit allemaal echt gebeurd was. Maar duidelijk is wie zijn bron was: Yossi Landau, een regiohoofd van ZAKA. Hij heeft het verhaal meermaals verteld. In diverse westerse media werd hij opgevoerd als één van de eerst aanwezigen in de kibboets Beeri.

Er is tot nu toe echter geen andere getuige die de verklaring van Landau heeft bevestigd. Er zijn ook geen geregistreerde sterfgevallen van broers en zussen rond de leeftijd van 6 tot 8 jaar in Beeri op 7 oktober. Voor zover bekend zijn de enige broers en zussen die op die dag in die kibboets omkwamen de 12-jarige tweeling Liel en Yanai Hetrzroni. Het was bovendien niet Hamas die hen doodde. Zij stierven als gevolg van een Israëlische tankbeschieting, blijkt uit ooggetuigenverklaringen die zijn opgetekend door de Israëlische krant Haaretz in een artikel dat verscheen op 20 oktober.

De bekende Amerikaanse journalist en voormalig oorlogscorrespondent Max Blumenthal publiceerde afgelopen week op de Amerikaanse website Grayzone een analyse over de herkomst van de gruwelverhalen over Hamas. Het verhaal over het gezin in de kibboets Beeri blijkt er slechts één van vele, afkomstig uit de koker van ZAKA. Een ander bericht van ZAKA ging over een foetus die uit het lichaam van zijn moeder was gesneden. Ook hiervan bleek niets waar. Veel van wat de Israëlische overheid beweert over massale verkrachtingen van vrouwen is volgens Blumenthal gebaseerd op verklaringen van Landau of anderen van ZAKA. Directe getuigen en forensisch bewijsmateriaal ontbreken. Toch worden de verhalen overgenomen in de reguliere media.

ZAKA werd in 1995 opgericht met als doel ultraorthodoxe joden die niet in het Israëlische leger dienen, in staat te stellen veiligheidsoperaties te ondersteunen door stoffelijke overschotten van degenen die zijn omgekomen bij ongelukken en conflicten op religieus gepaste wijze te behandelen. De organisatie beschikt niet over medische professionals, maar werkt volgens haar eigen website wel “nauw samen met het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken, het Israëlische leger en andere overheidsinstanties”. De oprichter van de groep, Yehuda Meshi Zahav, een ultraorthodoxe telg uit een rabbijnse familie die al elf generaties lang in Jeruzalem verblijft, is een uitermate controversieel figuur. In maart 2021, nadat ZAKA de prestigieuze Israëlprijs won ‘voor bijdragen aan de samenleving’ – hen toegekend door de huidige minister van Defensie, Yoav Gallant – kreeg Meshi Zahav een golf van beschuldigingen over zich heen over seksueel misbruik en verkrachting van personen van beide geslachten, inclusief kinderen. In de ultraorthodoxe wijk Mea Shearim waren de seksuele misdrijven van Meshi Zahav zo algemeen bekend dat ze hem de bijnaam ‘de Haredi Epstein’ hadden opgeleverd, een verwijzing naar de Amerikaans-joodse Jeffrey Epstein, die onder verdachte omstandigheden overleed in een New Yorkse gevangenis nadat hij jarenlang invloedrijke Amerikanen en Britten naar een eiland had gelokt, waar ze de gelegenheid werd geboden seks te hebben met minderjarige meisjes. Meshi Zahav deed een poging tot zelfmoord nadat de beschuldigingen over hem naar buiten kwamen, raakte in coma en overleed uiteindelijk in 2022.

ZAKA is niet de enige hulporganisatie die bewust de waarheid geweld aandoet over 7 oktober, maakt Blumenthal duidelijk. Directeur Eli Beer van United Hatzalah, een andere hulporganisatie, verklaarde op 30 oktober over een incident op 7 oktober: “We zagen een kleine baby in een oven. Die klootzakken stopten deze baby’s in een oven en zetten de oven aan. We vonden het kind een paar uur later.” Het verhaal van Beer was een doorzichtige leugen: de enige baby die op 7 oktober werd gedood was de tien maanden oude Mila Cohen, die om het leven kwam als gevolg van een schotwond. Een woordvoerder van United Hatzalah erkende op 3 december publiekelijk dat het verhaal van de gebakken baby vals was. Dat zou niet zijn gekomen doordat Beer bewust had gelogen. Het kwam allemaal door een niet nader genoemde “vrijwilliger die dacht dat hij zo’n geval had gezien”.

Volgens The Grayzone zijn United Hatzalah en ZAKA verwikkeld in een concurrentiestrijd. Ze proberen elk zo veel mogelijk geld los te peuteren van rijke Joodse donateurs in het buitenland. Daarvoor is aandacht nodig van de pers. Die proberen ze te krijgen door elkaar te overtreffen in gruwelverhalen.