^DeAndereKrant

SAMENVATTING

• De wereldwijde opwarming gedurende de laatste 200 jaar was traag en beheersbaar terwijl intussen wereldwijde welvaart en welzijn spectaculair zijn toegenomen.
• Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) voorspelt dat de economische impact van wereldwijde opwarming de komende eeuw, in vergelijking met andere veranderingen, relatief klein zal blijven.
• De meeste voorspellingen voor de toename van CO2-emissies zijn te hoog gebleken en er zijn bewijzen dat de klimaatmodellen die gebruikt worden standaard een te hoge opwarming geven.
• De meetgegevens over extreme weersomstandigheden ondersteunen geenszins de vaak gehoorde claims over een ‘klimaatcrisis’.

‘Klimaatverandering’ verwijst naar langzame variaties in belangrijke weergrootheden, zoals bijvoorbeeld 30-jarige gemiddelden van temperatuur en neerslag. Zulke veranderingen kunnen alleen maar vastgesteld worden op tijdschalen van decennia tot eeuwen. Sommige veranderingen kunnen gunstig zijn, sommige nadelig. Dat is afhankelijk van hoe de mens zich aanpast. De woorden ‘emergency’ en ‘crisis’ zouden dan ook helemaal niet gebruikt moeten worden in verband met het klimaat. Dat is ongeacht of die klimaatveranderingen, voor zover ze er wel zijn, natuurlijk zijn of door de mens veroorzaakt worden.

Metingen van over de hele wereld laten zien dat het wereldwijde klimaat vanaf ongeveer het jaar 1800 licht aan het opwarmen is. Het begin van de 19e eeuw markeert het einde van wat de ‘Kleine IJstijd’ genoemd wordt. Deze veroorzaakte, op veel verschillende plekken, de koudste periode sinds het eind van de laatste echte ijstijd van 11.000 jaar geleden. Voorafgaand aan de Kleine IJstijd zijn er op veel plaatsen lange periodes geweest waarin het klimaat warmer was dan vandaag de dag. Zo zijn we eraan gewend dat het Canadese Noordpoolgebied het grootste deel van het jaar bedekt is met zee-ijs, maar er zijn ook periodes geweest voorafgaand aan de Kleine IJstijd van ruim 1000 jaar lang, waarbij de Beaufortzee (zee ten noorden van Alaska en Canada, red.) vrijwel het hele jaar ijsvrij was.

De opwarming van het klimaat in de afgelopen decennia is dan ook geenszins uitzonderlijk. Veel Amerikanen kennen het verhaal dat de Glacier Bay in Alaska in de 19e eeuw heel snel opwarmde. In 1923 merkte Professor William S. Cooper op dat deze schilderachtige baai onder een dik pak ijs moet hebben gelegen toen Kapitein Vancouver het gebied in 1794 voor het eerst bereikte. Het ijs begon daarna snel te smelten en rond 1920 (nu meer dan een eeuw geleden) had het ijs zich zestig mijl (ongeveer 100 km, red.) landinwaarts teruggetrokken. Dat was bijna tot aan de uiteinden van de veraf gelegen fjorden Torr en Muir, waar bezoekers ook vandaag de dag nog naartoe gaan om te zien wat er over is van die eens zo machtige gletsjers.

Tijdens de afgelopen 200 jaar is de wereld iets warmer geworden, maar er heeft ook een spectaculaire groei plaatsgevonden in inkomen en levenstandaard. Voor die economische en sociale voorspoed was de beschikbaarheid van goedkope energie afkomstig van fossiele brandstoffen essentieel. De daarmee gepaard gaande emissies van broeikasgassen hebben weliswaar iets bijgedragen aan de opwarming, maar dat heeft ons er niet van weerhouden toch heel wat beter af te zijn. Er is dan ook geen enkel historisch bewijs voor het idee dat de opwarming die we nu meemaken tot een crisis of een ‘noodtoestand’ zal leiden.

In 2013 deed het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) een uitgebreide studie naar de verwachte gevolgen van de opwarming van de Aarde binnen de context van ontwikkeling en economische groei. De studie concludeerde dat er reële gevolgen verwacht worden, maar dat die klein en beheersbaar zullen zijn, in vergelijking met allerlei andere veranderingen die in de lijn der verwachting liggen:

“Voor de meeste economische sectoren zullen de gevolgen van klimaatverandering relatief klein blijven in vergelijking met andere invloeden. Veranderingen in bevolking, leeftijd, inkomen, technologie, prijzen, levensstijl, wet- en regelgeving, bestuur, en andere aspecten van sociaaleconomische ontwikkelingen zullen een veel grotere invloed hebben op vraag en aanbod van diensten en goederen dan de gevolgen van klimaatverandering.” Aldus het IPCC.

Samenvattend: net zoals tijdens de afgelopen 200 jaar, zal er in de komende eeuw veel vooruitgang geboekt worden in de wetenschap, de technologie, het inkomen, en in de levensstandaard. De effecten van klimaatverandering zijn in vergelijking daarmee gering.

Studies over de toekomstige impact van klimaatverandering baseren zich op langetermijnverwachtingen van CO2-emissies. Helaas blijken in recente jaren duizenden studiesgebaseerd te zijn op een emissiescenario dat bekend staat als “RCP8.5”, waarvan inmiddels bekend is dat het een sterk overdreven toekomstbeeld schetst van de te verwachten uitstoot. Sommige wetenschappers hebben er al bij collega’s op aangedrongen daarmee te stoppen, of als alternatief daarvoor een waarschuwing aan die studies toe te voegen die duidelijk aangeeft dat de conclusies niet meer zijn dan speculaties voor een worstcasescenario. Toch wordt er nog steeds met de regelmaat van de klok naar die scenario’s verwezen, suggererend dat deze zich daadwerkelijk zullen gaan voordoen. Het enige dat dit nog zou kunnen tegenhouden, is ons flink, snel en tegen zeer hoge kosten inspannen om de emissies terug te dringen. Dat is pure misleiding. De daadwerkelijke emissies van de afgelopen paar decennia zitten zelfs helemaal onderaan de emissiescenario’s die door al die wetenschappers gebruikt blijven worden in de klimaatmodellen.

Voorspellen klimaatmodellen een ‘noodtoestand’?

Hoe zit het met droogtes, overstromingen, orkanen en ander extreem weer?

Conclusie