^DeAndereKrant

Toen in januari 2021 de coronavaccinaties van start gingen, haalde de Nederlandse overheid alles uit de kast om twijfelende burgers richting prikstraat te helpen. Informatieve filmpjes werden ingezet, die veelvuldig werden geplugd in de media. Veel bekeken werd bijvoorbeeld Hoe gevaarlijk is het coronavaccin?, waarin prof. dr. Marjolein van Egmond de angst voor langetermijnbijwerkingen probeerde weg te nemen. “Bij vaccins heb je eigenlijk alleen maar kortetermijnbijwerkingen”, zei de hoogleraar Immunologie (Amsterdam UMC) . “Langetermijnbijwerkingen zien we eigenlijk nooit. Dat komt omdat het vaccin maar heel kort in het lichaam zit. Het is een training voor je immuunsysteem dat direct wordt geactiveerd en daarna breekt het lichaam het vaccin af. Dat betekent dat het vaccin niet nog jarenlang in je lichaam zit waardoor er later nog opeens allerlei langetermijneffecten op kunnen treden.”

Het zal menigeen overtuigend in de oren hebben geklonken. Maar de geruststellende woorden vertelden niet het hele verhaal. Auto-immuunziekten bijvoorbeeld, kunnen zich pas maanden of jaren na vaccinatie nog manifesteren. Aldus het medisch handboek Vaccines and Autoimmunity, dat in 2015 verscheen en waaraan 77 wetenschappers uit veertien landen meewerkten. Het handboek stond onder redactie van dr. Yehuda Shoenfeld, een vooraanstaande Israëlische immunoloog. Ook de Amerikaanse arts-onderzoeker dr. Robert Malone – één van de uitvinders van de mRNA-vaccintechniek – heeft gewezen op dit “wetenschappelijke feit”. Het kostte hem in juni 2021 wel zijn Linkedin-account.

En nu komt daar een grote studie bij uit npj Vaccines (onderdeel van Nature), van zes onderzoekers uit Taiwan en één uit de VS (dakl.nl/onderzoek-oogschade). Zij vergeleken een groep van ruim 700.000 gevaccineerde Amerikanen met een vergelijkbare (‘gematchte’) groep van ruim 700.000 ongevaccineerde Amerikanen. Aangetoond werd dat coronavaccinatie een langdurig verhoogd risico geeft op occlusie (afsluiting) van het netvlies in het oog. Dit is ook bekend als ‘ooginfarct’ of ‘oogtrombose’, waarbij bloedstolsels het zicht aantasten. Deze stolsels kunnen afkomstig zijn uit de bloedcirculatie van het hart, aorta, halsslagaders en uiteindelijk de bloedvaten die de ogen bedienen.

Gevaccineerden liepen een twee keer zo hoog relatief risico voor deze aandoening. Het risico was hoger na vaccinatie met het Janssen-vaccin, maar langduriger met de mRNA-vaccins van Pfizer en Moderna. Ontvangers van een eerste en tweede dosis van Pfizer of Moderna hadden een significant verhoogd risico op occlusie van het netvlies, twee jaar na vaccinatie.

De Amerikaanse cardioloog Peter McCullough, die al eerder waarschuwde dat het spike-eiwit van het coronavirus (ook via vaccins) de binnenbekleding van de bloedvaten kan beschadigen en zo stolsels veroorzaken, was niet verrast. Op zijn Substack spreekt hij van het eerste “bewijs” voor langetermijnvaatschade bij gevaccineerden. Volgens McCullough leiden de gegevens uit de studie “tot de overtuigende conclusie dat ­massale vaccinatie bij sommige ontvangers voortdurend, cumulatief vaatletsel heeft veroorzaakt dat al minstens twee jaar aanhoudt”. Deze uitkomsten voorspellen naar zijn overtuiging “een toename van niet-fatale en fatale” cardiovasculaire gebeurtenissen, zoals ­hartinfarcten en beroertes. Daarmee raakt dit onderzoek direct aan de discussie rond de oversterfte.

Bij long Covid-patiënten en post-­vacci­natieklachten kan het spike-eiwit “wel vijftien maanden in het bloed circuleren”, zo meldt het behandelprotocol voor het ‘post-vaccinatiesyndroom’ van de Amerikaanse Front Line Covid-19 Critical Care Alliance, op basis van wetenschappelijke bronnen. Hoe verhouden deze vijftien maanden zich tot Van Egmonds geruststelling dat het vaccin maar “heel kort in het lichaam zit”? De wereldwijde media-boodschap luidde begin 2021 dat de vaccininhoud kort in de arm zou blijven, waar het aangemaakte spike-eiwit het afweersysteem zou aanzetten tot een immuunrespons. Daarna zou het vaccin snel worden afgebroken. Maar in juni 2021 al, stelde de Canadese immunoloog dr. Byram Bridle – die onlangs in Brussel indruk maakte tijdens de Internationale Covid Summit – dat mRNA-vaccins niet op de injectieplaats blijven.

In een ‘oudergids’ die Bridle schreef voor de Canadian Covid Care Alliance, verwees hij naar aanvullende gegevens uit dierproeven die producent Pfizer begin 2021 verstrekte aan de Japanse overheid. Op basis hiervan concludeerde Bridle dat de vaccininhoud zich deels door het lichaam verspreidt. Zoals naar hersenen, ogen, hart, milt, lever, bijnieren en eierstokken. Hij verbaasde zich erover dat niet was onderzocht of ook dáár spike-eiwit was aangemaakt. Intussen was immers duidelijk dat het spike-eiwit meer is dan een antigeen en zelfstandig schade kan aanrichten, onder meer via stolselvorming.

Pfizer verstrekte in januari 2021 vergelijkbare gegevens aan de Australische overheid. Na een langdurige ‘FOI-procedure’ (Australische Wob) kwam het rapport afgelopen maart beschikbaar in het publieke domein. De Britse verplegingswetenschapper dr. John Campbell besteedde er meteen aandacht aan op zijn populaire Youtube-kanaal. In zijn eerste bijdrage hierover (op 24 maart, en niet 24 mei zoals hij abusievelijk meldt) gaf hij emotioneel uiting aan het gevoel te zijn misleid: “Ons werd verteld dat het in de injectieplaats bleef. Hoe hebben de Australische autoriteiten dit vaccin kunnen goedkeuren?”

Het Australische rapport inspireerde Europarlementariër Rob Roos (JA21) tot vragen aan het Europese Medicijn Agentschap (EMA). Roos wilde specifiek weten of EMA zich ervan bewust was dat het vaccin zich door het hele lichaam verspreidt en niet rond de injectieplaats blijft, en de mogelijke relatie met bijwerkingen. Het antwoord van EMA-baas Emer Cooke kwam op 20 april: het EMA had van Pfizer vóór de Europese vaccinatiecampagne dezelfde informatie ontvangen als de Australische overheid. Maar de dierproeven gaven volgens Cooke “redelijk vertrouwen” dat bij mensen geen veiligheidsproblemen te verwachten waren door de tijdelijke stapeling van lipide nanodeeltjes en mRNA in organen: “Dit wordt bevestigd door het feit dat tot dusver geen veiligheidsproblemen zijn gemeld die verband zouden kunnen houden met de verspreiding van het vaccin in het menselijk lichaam, zelfs niet nadat honderden miljoenen mensen deze vaccins wereldwijd hebben gebruikt”.

Het is de vraag of Cooke pakweg twee weken later hetzelfde antwoord zou hebben geformuleerd. Want toen lag ineens de ‘occlusie-studie’ op tafel, die een verontrustende bijdrage levert aan een hoofdpijndossier dat gestaag in omvang blijft toenemen.