^DeAndereKrant

Op de treurbuis en de radio trekt dagelijks een stoet van hysterische hotemoten voorbij die, ongehinderd door kritische vragen van de moderator, leeglopen als een Engelse toerist in Caïro na het nuttigen van een broodje warm vlees in de bazar, hartje augustus.

De Nieuws BV van BNNVARA, dat wordt uitgezonden op NPO Radio 1 op werkdagen van 12 tot 2 uur ’s middags, spant de kroon qua pathetische agitprop.

Het programma wordt gepresenteerd door Natasja Gibbs en Patrick Lodiers. Gibbs is vooral bekend door haar uitspraak dat Israël erger is dan de islamitische heilstaat Iran, Lodiers valt hoofdzakelijk op door zijn fleurige midlifecrisis-hemden. De twee kinderen van deze Zeeuwse bolus heten Toots Thaddeus Afrika en Otis Cornelis Brussel en dan weet ik genoeg.

De Nieuws BV heeft een vaste rubriek die Druktemakers heet en recentelijk was Yora Rienstra te gast. Ik had nog nooit van het goede mens gehoord maar zij blijkt een gelauwerde cabaretière te zijn. Lollepopje Rienstra had een leuk en ludiek protest tegen de PVV bedacht: stoppen met elkaar gelukkig nieuwjaar wensen. “Zolang we elkaar het leven zo zuur maken, anderen discrimineren en er zoveel ellende om ons heen is, wordt het wensen tot een gelukkig nieuwjaar, slechts een wens zonder enige betekenis.”

Waar haalt de NPO al deze flauwe dozen toch vandaan? Honderden zijn het er, allen zo geestig als een kinderbegrafenis en allemaal gezegend met een identieke rotstem en een zure bakkes.

Ik mag graag kijken op het Instagram-account van deze geinponems en wat blijkt: hun levenspartner is meestal een roomblanke vlassige, vroeg kalende (coupe Rutger Bregman) ongewervelde slampamper met een hipsteresque zuurkoolsikje en nooit eens een fiere Afrikaan van kleur. Die is alleen leuk als toyboy tijdens een weekje trommelretraite in Gambia.

Rienstra behoort tot de categorie vrouwen die interessant en leuk proberen te doen, maar die in feite gewoon bipolair zijn: Jip van den Toorn (die drie keer per week een afgrijselijk lelijke en vooral ongeestige deugcartoon heeft in de Volkskrant en vooral bekend werd als maitresse van Gijs Groenteman, hetgeen leidde tot het vertrek, met slaande deuren, van zijn wettige echtgenote Aaf Brandt Corstius, die vervolgens met haar hutkoffer introk bij de naargeestige kobold Marc-Marie Huijbregts en dat leidde weer tot het droevige einde van hun gezamenlijke potkast, mede omdat Marc-Marie niet inging op de seksuele avances van Aaf, die nooit had geweten dat haar dinnie Marc-Marie van de verkeerde kant was, maar dit terzijde), Claudia de Breij, Soundos El Ahmadi, influencer Debby Gerritsen van het Algemeen Dagblad die net zo gemakkelijk ondeugende seksspeeltjes verkoopt als de blijde boodschap van Groenlinks, Karin Bloemen, Adelheid Roosen, Sara Kroos, Hester Macrander, Janneke Bijl en al die andere inwisselbare deugdzame Truusjes die te pas en te onpas de ether vervuilen.

Neil Postman publiceerde in 1985 Amusing ourselves to death: Public discourse in the age of show business. Een monumentaal boek over het slopende effect van televisie en andere media op de menselijke geest. Het is alleen nog maar erger geworden in de afgelopen veertig jaar.

Er is een schrale troost, vrienden: de treurbuis is dood, alleen weten de televisiemakers, hun buklaven en de ­gefossiliseerde bankbintjes dat nog niet. Op Twitter merk ik dat zelfs de amoeben die nog iedere avond televisie kijken – de laatsten der Mohikanen – langzaam maar zeker murw aan het worden zijn door de schaamteloze haatcampagne tegen PVV. De Wilders-hetze brengt precies het tegenovergestelde effect teweeg: volgens de laatste peilingen stemmen inmiddels 3 miljoen Nederlanders op de PVV.