^DeAndereKrant

The science is nót settled. Dat is in één zin de samenvatting van de klimaatkritische bestseller Unsettled van de prominente Amerikaanse wetenschapper professor Steven Koonin. Hij gaat daarmee rechtstreeks in tegen de heersende opvatting dat de klimaatwetenschap er helemaal uit is: het klimaat verandert door onze CO2-uitstoot, dit zal zeer grote gevolgen hebben en we moeten nu zo snel mogelijk onze uitstoot reduceren.

Opvallend is dat deze fundamentele klimaatkritiek nu eens uit ‘onverdachte’ hoek komt. Steven Koonin (71) is door tegenstanders immers niet weg te zetten als rechts-extremist, Trump-aanhanger of wappie. Koonin is een zeer gerenommeerd wetenschapper. Hij was drie decennia hoogleraar Theoretische Natuurkunde aan het prestigieuze California Institute of Technology (Caltech) en is lid van de Amerikaanse Academy of Sciences. Nog opvallender: hij was undersecretary for Science bij het ministerie van Energie in de regering Obama (2009-2011). Hij was daarmee voor president Obama een van de belangrijkste adviseurs op het gebied van klimaat en energie.

Tegenwoordig is Koonin hoogleraar aan de New York University. Komende week is hij in ons land om een lezing te geven over zijn boek en om te praten met professionals uit de energietransitie. Want, zo stelt Koonin: zelfs áls je aanneemt dat het met het klimaat helemaal misgaat door onze CO2-uitstoot, is de nu voorgestelde oplossing, ‘de energietransitie’, onhaalbaar en ten dele onzinnig. Toch ziet Koonin het klimaatalarmisme voorlopig nog niet minder worden. “Mijn inschatting is dat het alarmisme de laatste tijd nog verder is opgeschaald. Dit om de vaart er in te houden nu de moeilijkheden die gepaard gaan met de energietransitie, ook duidelijk beginnen te worden voor niet-deskundigen.”

Een groot deel van het boek van Koonin is gewijd aan het zorgvuldig en stuk voor stuk nagaan of de claims van het klimaat-establishment (vooral het VN-klimaatpanel IPCC) en de weergave daarvan in de media, wel kloppen. Koonin gaat terug naar de wetenschappelijke bronnen en constateert dan onder meer nuchter dat orkanen en tornado’s níet in kracht of frequentie toenemen, het jaarlijkse verbrande areaal aan bos áfneemt, de zeespiegelstijging niet verontrustend is en het aantal ‘klimaatslachtoffers’ de laatste eeuw spectaculair is gedaald.

Toch is de gemiddelde nieuwsconsument niet van deze feiten op de hoogte. Dit komt doordat de informatiestroom vanuit de klimaatwetenschap naar de politiek en de media volgens Koonin ernstig is gecorrumpeerd door misverstanden én een bewust verkeerde voorstelling van zaken. “Er bestaan heel veel misleidende claims over het klimaat. Tot de ergste behoren de claims over de voorspelde economische impact van klimaatverandering. Het wetenschappelijke onderzoek en de IPCC-rapporten laten zien dat die economische gevolgen zeer waarschijnlijk minimaal zullen zijn, een paar procent van het BBP als de aarde nog een paar graden warmer zou worden. Maar als je alleen de samenvattingen van de klimaatrapporten leest of afgaat op de media, zou je dat nooit te weten komen.”

Om dit soort vertekeningen in de weergave van klimaatwetenschap tegen te gaan, pleit Koonin voor een zogenoemde Red Team/Blue Team-aanpak bij de publicatie van een nieuw klimaatrapport. Bij een dergelijke opzet wordt een Red Team geformeerd, wiens enige taak het is om fouten te zoeken in de oorspronkelijke rapportage van het Blue Team. “De vele overduidelijke fouten, inconsistenties en verdoezelingen in de officiële klimaatrapporten en de samenvattingen daarvan, laten de noodzaak zien van een extra, kritische review. Ik ben daar al heel lang een voorstander van, in de vorm van een onafhankelijk team of als toevoeging van het proces van het IPCC.”

Koonin komt in Unsettled met twee hoofdstellingen. Ten eerste wordt het klimaatprobleem overdreven en (soms bewust) verkeerd voorgesteld en worden de grote onzekerheden die er zijn onder het tapijt geveegd. Hij heeft nauwelijks een goed woord over voor de rol die klimaatmodellen hierbij spelen. Koonin is een absolute expert op het gebied van computermodellering van fysische processen en kwalificeert de huidige klimaatmodellen als volstrekt ontoereikend. In het tweede deel van het boek gaat hij in op de zin en onzin van de energietransitie, zoals die nu wordt gepropageerd.

Ook op dit gebied heeft Koonin veel ervaring. Van 2004 tot 2009 was hij namelijk chief Scientist bij de Britse oliemaatschappij BP, met als opdracht uit te zoeken hoe groot de potentie van duurzame energie nu eigenlijk was, onder het motto Beyond Petroleum (BP). Hij begon hieraan met een positieve insteek en pleitte sterk voor onderzoek naar duurzame energiebronnen, maar gaandeweg werden zijn ogen geopend voor de onmogelijkheid van een snelle energietransitie richting duurzame energiebronnen. Dit zou maatschappelijk zeer ontwrichtend werken en bovendien veel minder zoden aan de dijk zetten dan vaak gedacht (CO2 blijft namelijk heel lang in de atmosfeer).

“Voor deskundigen is het al heel lang duidelijk - en voor anderen begint dat nu ook steeds helderder te worden - dat onze uitstoot niet zo snel zal dalen als sommigen noodzakelijk vinden. Dus de wereld zal zich moeten aanpassen aan de eventuele gevolgen van klimaatverandering. Gelukkig zijn mensen daar goed in. Ondanks een stijging van ongeveer 1,2 graden in de laatste eeuw, bloeit de mensheid als nooit tevoren. In mijn boek noem ik Nederland als een mooi voorbeeld van een land dat zich steeds uitstekend heeft aangepast aan zijn natuurlijke omstandigheden.”

“Naast adaptatie, zou het stimuleren van kernenergie een goede keuze zijn. Ik denk dat kernenergie een groot deel van onze stroomvoorziening voor haar rekening zal moeten nemen, als we broeikasgassen willen verminderen en tegelijkertijd betrouwbare en betaalbare elektriciteit willen houden.”

Ondanks zijn fundamentele kritiek, blijft Koonin genuanceerd over het klimaat. Er is volgens hem vooral nog veel onzeker. Toch zou hij wel instemmen met de World Climate Declaration van de Nederlandse klimaatsceptische Stiching Clintel, die zegt dat er geen klimaatcrisis is. (Nobelprijswinnaar in de Natuurkunde John Clauser ondertekende recent deze Declaration). “Ja, ik ben het eens met die stelling en heb dit, of iets vergelijkbaars, ook meermalen in het openbaar gezegd”, reageert Koonin.

Voor de presentatie van de Nederlandse vertaling van Unsettled, getiteld Onbeslist, komt Steven Koonin naar Nederland. Op woensdag 27 september spreekt hij in Antropia in Driebergen over zijn boek en op 28 september neemt hij deel aan een symposium in Baarn voor professionals uit de energietransitie (ourenergytransition.eu). Gezien de belangstelling is het voor een klimaatcriticus als Koonin blijkbaar nog goed mogelijk om zijn boodschap over te brengen. “Verrassend genoeg ben ik in de Verenigde Staten niet zo vaak openbaar ‘gecanceld’. Ik merk wel dat bepaalde kanalen voor mij niet meer toegankelijk zijn, maar er zijn daarnaast ook weer andere opties bijgekomen.”

Onbeslist wordt uitgegeven door Succesboeken.nl in samenwerking met de Stichting Clintel.